TI… wat?
De afkorting staat voor Toegevoegd Intern Gemeenschappelijk Vermogen, maar dat zegt iemand die de keuze maakt om te trouwen of wettelijk te gaan samenwonen natuurlijk nog steeds niets. Laat staan dat je weet dat er een verschil is naargelang de keuze die je maakt.
Waar gaat het over?
Ben je gehuwd onder het stelsel scheiding van goederen dan zijn er in principe maar twee vermogens: het eigen vermogen van partner 1 en het eigen vermogen van partner 2. Los van de goederen die in onverdeeldheid zijn, is er de mogelijkheid om officieel een beperkte gemeenschap te creëren, het TIGV. Zo wordt het stelsel van goederen aangevuld met een voordeel uit het wettelijk stelsel. De echtgenoten zijn vrij om te kiezen welke goederen in het TIGV ingebracht worden. Er hoeft daarbij geen evenwicht te zijn tussen de waarde van de ingebrachte goederen. Creatie van dit gemeenschappelijk vermogen gebeurt via notariële akte.
Hoewel er bij wettelijk samenwonenden geen huwelijksstelsels zijn en dus ook geen gemeenschappelijk vermogen, spreekt men bij de inbreng van bepaalde goederen ook hier over een TIGV. Het wordt zowel tussen de partners zelf als tegenover derden beschouwd als een gewone onverdeeldheid.
Waar zit het verschil?
De verschillen vinden we in de fiscaliteit en bij het einde van de relatie.
- Bij gehuwden worden het TIGV en een gewoon gemeenschappelijk vermogen op dezelfde manier behandeld. De inbreng van een goed wordt beschouwd als een huwelijksvoordeel, een toepassing van het huwelijksstelsel en niet als een schenking. Er moeten dan ook geen schenkingsrechten op betaald worden, enkel een algemeen registratierecht van 50 euro.
- Bij een huwelijk kan de inbreng gekoppeld worden aan een ontbindende voorwaarde bij echtscheiding en een beding van ongelijke verdeling bij overlijden. Een ontbindende voorwaarde zorgt ervoor dat het ingebrachte goed in het geval van een scheiding zal terugkeren naar de inbrengende echtgenoot en dat er op dat moment ook geen verdeelrecht moet voor betaald worden.
- Omdat het TIGV bij wettelijk samenwonenden beschouwd wordt als een gewone onverdeeldheid, zijn er wel schenkings- en verdeelrechten te betalen.
