Ik heb hetgeen ik doe voor Odos tot nu toe gecombineerd met een halftijdse job. Ik werkte als ambtenaar voor het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap.
Toen ik in april 2007 aan mijn moeder vertelde dat ik nieuw werk had gevonden, was haar reactie: “Oei, voor de overheid. Maar jij gaat nooit een échte ambtenaar worden”. Ik heb dat lang een vreemde uitspraak gevonden want ik deed het super graag en ik vond dat ik heel zinvol werk deed. Maar als ik er nu zo op terug kijk, had ze niet helemaal ongelijk. De tijd dat het er bij de overheid aan toe ging zoals in de moppen is gelukkig al lang voorbij, maar hoe dan ook blijft het een log en traag systeem . Veranderingen doorvoeren duurt lang, zorgen dat iedereen mee is met die veranderingen duurt eeuwen. Het is vooral dat dat maakte dat het voor mij niet meer werkte. Op het moment dat ik besefte dat mijn werk me meer energie kostte dan dat het me opbracht, was het tijd om een keuze te maken.
Een collega wist het treffend te verwoorden: “Waar je talenten en de behoeften van de mensen elkaar kruisen, ligt je roeping”.
Een nieuw hoofdstuk beginnen doe je niet zonder het oude deftig af te sluiten. En of dat gelukt is gisteren. Eerst een afscheidsfeestje op het werk, gevolgd door een etentje en een bezoekje aan de kerstmarkt. Afscheid nemen van het werk is één ding, ik denk dat dat zelfs nog niet helemaal doordringt. Maar afscheid nemen van collega’s is een stuk moeilijker. Het zijn stuk voor stuk pareltjes van mensen waarmee ik jarenlang heel wat gedeeld heb. De mooie momenten van het leven, de frustraties op het werk. Maar wat me het meest geraakt heeft: op de begrafenis van mijn man stonden ze er, zonder uitzondering, allemaal! En ook al de jaren nadien was er regelmatig wel iemand die een oude anekdote oprakelde, die op 19 januari een extra stevige handdruk gaf zonder dat er woorden nodig waren.
Uit hun afscheidswoorden heb ik geleerd dat ze me zagen zoals ik gezien wil(de) worden: doorzettingsvermogen, kritisch inzicht, naar de kern van de zaak, de klant mijn grootste bezorgdheid en uitgangspunt.
Ik ga hen missen, maar tegelijkertijd heb ik ongelooflijk veel zin om me vanaf nu fulltime voor Odos te smijten. Geloof me, ik heb massa’s ideeën voor alle ouders die opnieuw moeten starten. En vanaf nu ga ik ook tijd hebben om ze uit te voeren. Daarnaast kan je uiteraard nog steeds bij ons terecht voor bemiddeling, coaching of juridisch advies.
Voor nu wens ik iedereen een fijn begin van de kerstvakantie en een kerstfeest dat je kan vieren op een manier waar jij je goed bij voelt. Tot gauw!
