Goedele SANNEN, (2021), “Wil je met me rouwen?”
Enkele weken gelezen was ik aanwezig bij een boeklezing van Goedele Sannen. Naar mijn gevoel heb ik de hele avond zitten ja-knikken door de vele herkenbare situaties. Haar boek belandde dan ook bij uitzondering boven op de stapel “te lezen”. Ze zegt zelf dat ze twee jaar geleden zocht naar een boek dat niet leek te bestaan, eentje geschreven vanuit eigen ervaring rond een onverwacht afscheid en vooral eentje over hoe rouw beleefd wordt meteen na het overlijden. Inderdaad, de meeste andere boeken worden pas jaren later geschreven, wanneer de scherpste randjes verzacht zijn en je toch anders terugkijkt op de periode die al even achter je ligt.
Dit is dan ook voelbaar op iedere pagina. De rauwe rouw, de ruwe rouw, voor niet-lotgenoten wellicht regelmatig met een keiharde woordkeuze. Met andere woorden, rouw zoals die echt is, echt beleefd kan worden. Het gemis, de pijn, de woede, de angst, de frustratie om alles wat fout loopt qua begeleiding, reacties van de omgeving, ze komen allemaal aan bod.
Stefaan DEGAND, (2020), “Dag liefje, met Mila gaat het goed en ik klungel lekker verder”
In één lange brief aan zijn overlijden vrouw blikt acteur Stefaan Degand terug op zijn en hun leven. Hij vertelt over eerdere relaties die kwamen, gingen en terugkwamen, over zijn liefde voor het spelen, over lekker en veel eten, over hoe het leven maar wat klungelen is. Over de ontmoeting en de jaren met zijn vrouw, over haar onverwachte overlijden en over hun dochter Mila.
In zijn eigen onnavolgbare stijl werd dit boek een middelvinger naar de dood en een ode aan het leven. Een boek dat tegelijk oorverdovend luid en ontroerend stil is.
Nadia LE JEUNE, (2020), “Weduwe op eigen wijze”
hier te koop
In “tot aan de hemel” vertelde Nadia over de negenjarige strijd van haar man Sang tegen kanker. Deze “weduwe op eigen wijze” is het vervolg. Hoe gaat het verder met haar en hun drie kinderen na de dood van hun man en papa? Is het overleven dat je doet? Of kan je ook nog steeds echt leven? Of blijven beiden voor altijd verweven met elkaar?
Heel wat herkenbare zaken komen aan bod. Al dat geregel dat bij een uitvaart hoort maar wel leidt tot een hartverwarmend afscheid. De steun van vrienden en veranderende vriendschappen. De eerste keer verjaren, met een bijzondere attentie vanuit de Overkant. Al die andere bijzondere dagen. De vakanties met z’n allen en met iedere kersverse zestienjarige apart. De zoektocht naar een nieuw evenwicht, want na vrouw, moeder, vriendin, collega en juf is Nadia nu ook weduwe, een titel die eerst zo gehaat wordt, maar die ze nu met trots draagt.
Zoals we van Nadia gewoon zijn, een boek waarbij een traantje wegpinken zeker mag en waarin ook de humor niet geschuwd wordt.
Jos DELARBRE, (2018), “We wandelen verder…”
hier te koop
Jos’ vrouw Ingrid overleed op 29 september 1993. Net als zovelen heeft hij ervaren dat mensen het moeilijk hebben om om te gaan met verlies en verdriet. Hijzelf en hun twee zonen moesten verder wandelen in het leven.
In het boek vele korte teksten en gedichten. Stuk voor stuk geschreven vanuit eigen beleving en vanuit het hart, dat is voelbaar op iedere bladzijde. Ook taboes worden niet geschuwd. Ik lees – en voel – de emotie, de vertwijfeling, de angst, het verdriet. Maar ook de rust, het genieten van het leven en Liefde. Zonder liefde kan rouwen immers niet bestaan.
Ik herinner me de avond dat ik voor het eerst het boek las. Ik kwam aan een bepaalde pagina en was verbijsterd. Ik las het opnieuw. En opnieuw. Dit had ik kunnen geschreven hebben. Het zei alles, echt alles. Welke het was ga ik voor mezelf houden. Ik denk dat weinigen uit mijn naaste omgeving er hem zouden uithalen.
Maar deze wil ik wel graag delen. Ook heel herkenbaar. Die eerste keer de laatste dag van het jaar. Een periode wordt afgesloten, maar toch ook weer helemaal niet.
Stilletjes bij elkaar
met z’n drietjes
wachtend op het Nieuwe Jaar
Met knikkende knietjes
Jef en Stijn slapen
Ik blijf helemaal alleen
Moe, ‘k moet af en toe eens gapen
en kijk een beetje om me heen
Wordt dit weer zo’n jaar
Niet echt leuk, een ramp
‘Gelukkig Nieuwjaar’ hoor
zeg ik tot mijn staande lamp
Nadia LE JEUNE (2018), “Tot aan de hemel”
hier te koop
Nadia werd al meermaals geconfronteerd met het verlies van een dierbare. Haar vader overleed op haar vierde, in een tijd waarin met kinderen nog nauwelijks over de dood werd gesproken.
Tot aan de hemel geeft een inkijk in het gezin van Nadia, haar man Sang en hun drie kinderen. Het verhaal begint bij de onverwachte diagnose: acuut lymfatische leukemie. Hun verhaal zal 9 jaar duren.
Een boek over een ongelijke strijd. Over heuveltoppen, adempauzes en diepe dalen. Over een beenmerg- en een stamceltransplantatie. Over philadelphia en zure beertjes. Een verhaal waarbij je zowel een krop in je keel krijgt als een brede glimlach om je lippen. Maar bovenal toch een verhaal boordevol liefde. Liefde die zich niet laat verkankeren.
Een hoopgevend verhaal over grenzeloze liefde en diepe rouw.
De man van Karin overlijdt aan kanker nadat ze hem zeven jaar lang thuis heeft verzorgd. Nu hij wegvalt voelt Karin zich letterlijk maar half, maar het leven gaat door. En ze heeft Walter beloofd om opnieuw gelukkig te worden…
Waar haalt Karin de kracht vandaan om met vallen en opstaan haar leven opnieuw op te nemen? Hoe overwint ze de weerslag van jarenlange mantelzorg? Is ze klaar om een nieuwe relatie aan te gaan? In alle openheid vertelt Karin hoe ze uit de put klimt en zichzelf stilaan terugvindt. Reizen werkt zo helend voor haar dat ze uiteindelijk besluit de wijde wereld in te trekken.
Hanneke VAN DE PLASSCHE, (2018), “Rouwe kost. Een handleiding bij overlijden en rouw.“
Een heel toegankelijk, vlot geschreven boekje over rouw. Zowel voor de rouwende zelf als voor mensen uit zijn of haar omgeving.
Dat we op enig moment geconfronteerd worden met de dood is onafwendbaar. Ook op jonge leeftijd. De vraag is: hoe goed ben je voorbereid? Hoe kan je het verschil maken voor iemand die rouwt? En: hoe ga je door met leven nadat je iemand bent verloren?
Uitvaart- en rouwbegeleider Hanneke van de Plassche geeft je in Rouwe kost een waardevolle handreiking bij overlijden en rouw. Informatie, tips en ervaringsverhalen worden afgewisseld met luchtige tekeningen en strips. Het boek is nuchter, troostend en biedt houvast bij dit – voor velen – lastige thema. Voor iedereen die zelf met de dood te maken krijgt en voor mensen die iemand uit hun omgeving willen ondersteunen bij hun rouwproces.
Carla COBBAUT, (2014), “Ik ben bang dat ik slecht nieuws heb”
Carla Cobbaut werkt als slachtofferbejegenaar bij de politie. Dat wil zeggen dat zij vaak de boodschapper is van slecht nieuws. Ze beschrijft in haar boek situaties die ze meemaakte in haar 20-jarige carrière. Het zijn 21 heel uiteenlopende verhalen geworden over de dochter of de zoon die vermoord werd, de vermiste vrouw die in het water was gevallen, de moeder die haar man en kindjes verloor bij een brand, de wiegendood van een baby, de zelfmoord van een man/papa of een nichtje. Maar ook een verkrachting, incest binnen een familie, een echtgenoot die gearresteerd werd wegens het bezit van kinderporno, een jongetje dat door een vergissing niet opgehaald werd op school en een bankoverval komen aan bod. Het verhaal van de rijkswachters die machteloos moeten toekijken na een ongeval illustreert hoe ook hulpverleners vaak worstelen.Elk verhaal is uniek maar in bijna elk verhaal herkende ik wel iets dat ik ook gezegd, gevoeld of zo beleefd had.
Best af en toe een heftig boek, maar een aanrader.
Jaklien EYCKERMAN, (2013), “Afscheid en verlies”
Kan je ziek worden van verdriet? Mag je nog plezier maken als er iemand bij je thuis erg ziek is? Is het jouw schuld als je mama en papa scheiden? Hebben papa’s nooit verdriet? Antwoord op deze en vele andere vragen over afscheid en verlies in verschillende omstandigheden (ziekte, overlijden, echtscheiding etc.).
Roger LATHOUWERS, (2012), “Gids na overlijden: handleiding voor nabestaanden”
Geconfronteerd met de dood van een dierbare hullen ons lichaam en ziel zich in een diepe rouw. Wettelijke verplichtingen zijn tijdens die eerste dagen het verste van onze zorgen. Nochtans zijn deze zaken onvermijdelijk en erg belangrijk. Dit boek wil, zoals de titel zelf zegt, een gids zijn voor nabestaanden. Op een overzichtelijke manier, en met een handige checklist, loodst het de nabestaanden door het administratieve kluwen dat een overlijden met zich meebrengt.
Manu KEIRSE, (2009), “Van het leven geleerd: levenslessen over verlies en verdriet”
Manu Keirse over de bepalende momenten in zijn leven. De auteur gaat op zoek naar de momenten in zijn leven en werk die zijn visie op verlies en rouwverwerking mee hebben gevormd. Zijn persoonlijke zoektocht kan vele mensen helpen om te gaan met verdriet of crisissen in hun leven. De verhalen en anekdotes zijn realistisch en vaak erg herkenbaar;
10% korting + gratis verzending bij gebruik van de kortingscode “odos”
Manu KEIRSE, (2002), “Kinderen helpen bij verlies: een boek voor al wie van kinderen houdt”
Dit is een wegwijzer bij het omgaan met rouw en verdriet bij kinderen. Het is een gids voor ouders, leerkrachten en begeleiders van kinderen.
10% korting + gratis verzending bij gebruik van de kortingscode “odos”
Claire VANDEN ABBEELE, (2001), “Nu jij er niet meer bent: rouwen met kinderen en tieners”
Opa sterft, oma sterft, een vriendje sterft. De dood wacht niet tot kinderen groter zijn en slaat vaak onverwachts en daarom al te genadeloos toe. En dat terwijl we gehoopt hadden dat onze kinderen nog even van dat verdriet gespaard zouden blijven. Wat doe je als ouder of als leerkracht als een van de ouders van een kind overlijdt? Een broer of een zus? Oma of opa? Een vriendje of vriendinnetje? Hoe help je en troost je dan het kind? Dit boek wil een leidraad zijn voor al wie door de omstandigheden gedwongen wordt te rouwen met kinderen. Hoe breng je het slechte nieuws? Hoe rouw je met peuters, kleuters, met lagere-schoolkinderen, met tieners? Nu jij er niet meer bent wil in de eerste plaats een boek zijn vol adviezen en praktische oefeningen, dat inspiratie biedt en de woorden levert waarmee je het onuitspreekbare ter sprake brengt.
Manu KEIRSE, (2000), “Vingerafdruk van verdriet: woorden van bemoediging”
Vingerafdruk van verdriet is een kostbaar geschenk voor een ander of voor jezelf. Het is een boekje dat men zou moeten geven aan iedereen die een kind, een broer of een zus, de partner, een ouder, een vriend of een droom verliest. Het is niet alleen geschreven voor hen die het zelf moeilijk hebben, maar ook voor familieleden, vrienden en collega’s van wie ze steun verwachten op hun moeilijke reis naar hernieuwd leven. Het is geen boek over dood. Het is een boek over leven, over het emotionele leven van iemand die wordt geconfronteerd met het verlies van een dierbaar iemand. Het is niet bedoeld om in één keer uit te lezen, of om eenmaal te lezen en weg te leggen, maar om telkens weer ter hand te nemen.
10% korting + gratis verzending bij gebruik van de kortingscode “odos”
Manu KEIRSE, (1995), “Helpen bij verlies en verdriet: een gids voor het gezin en de hulpverlener”
Dit boek is gegroeid uit de jarenlange omgang van de auteur met rouwenden en zorgverleners. Het biedt bruikbare inzichten, is geïllustreerd met talrijke herkenbare voorbeelden uit het dagelijkse leven en geeft praktische antwoorden op vragen. Verlies door de dood, maar ook andere verliessituaties komen aan bod, en zowel algemene als specifiek gerichte informatie zijn erin terug te vinden. Deze gids wil doorheen het verdriet perspectieven bieden om opnieuw te leren houden van het leven.