Jaar na dodelijk ongeval zijn rekeningen van Crikette nog steeds geblokkeerd: “Ik ben bijna alles kwijt: mijn man, mijn zoon en ons geld”
Gazet Van Antwerpen – 16 mei 2023
De rekeningen van weduwe Crikette Viandante zijn nog altijd geblokkeerd nadat ze een jaar geleden haar grote liefde verloor bij een ongeval in Tongeren. Op Moederdag 8 mei 2022, zestien maanden na het overlijden van haar zoon Alan, is ook haar man en grote steun Sergio Salieri (57) gestorven. “Ik ben op korte tijd bijna alles verloren: mijn man, mijn zoon en ons geld.”
Wie als kind een ouder verliest, krijgt een hogere toeslag
De Morgen – 29 november 2022
Kinderen die een ouder verliezen, krijgen vanaf volgend jaar een hogere toeslag. De zogenoemde halfwezentoeslag stijgt van 87 naar 139 euro per maand. Daarmee draait Vlaams minister van Welzijn Hilde Crevits (cd&v) een controversiële besparing terug.
Weduwen kunnen meer werken zonder overlevingspensioen te verliezen
HLN – 25 november 2022
De federale regering trekt de limieten op van wat weduwen en weduwnaars mogen verdienen zonder overlevingspensioen te verliezen. Dat heeft de ministerraad vandaag beslist.
Ethisch groen licht voor “resomatie” of lichamen van doden in heet water oplossen, composteren minder evident
Vrt nws – 30 november 2021
Er is geen bezwaar om resomatie, of het oplossen van de lichamen van overledenen in heet water, in de toekomst mogelijk te maken naast begraven en cremeren. Dat zegt alvast het Raadgevend Comité voor Bio-ethiek in een advies aan Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Bart Somers (Open VLD). Lichamen composteren is minder evident.
‘Jij koos de dood, ik kies voor het leven’: een jaar geleden stapte de vader van Cédric Nijst uit het leven
De Morgen – 9 september 2021
Een jaar geleden stierf de vader van Cédric Nijst. De man maakte zelf een einde aan zijn leven. Zijn zoon, die journalistiek studeerde aan de hogeschool PXL in Hasselt, besloot de dood van zijn vader als begin- en eindpunt te nemen van zijn bachelorproef. Dit is zijn verhaal.
CD&V wil mensen die partner verliezen langer steun geven
Het Nieuwsblad – 15 maart 2021
Wie vandaag zijn of haar partner verliest, heeft tot de leeftijd van 48 recht op een zogenaamde “overgangsuitkering”. CD&V-Kamerlid Nahima Lanjri wil met een wetsvoorstel de duur van deze steun verlengen.
Sterven in coronatijd zonder afscheid, welke sporen laat dat na? “Het zijn traumatische verlieservaringen”
VRT nws – 17 juni 2020
Rouwexperten waarschuwen voor een terugslag bij nabestaanden die familieleden eenzaam moesten laten sterven tijdens de coronacrisis. Zonder afscheid kun je niet goed rouwen. En dat verstoort het proces voor nabestaanden. Hoe ging het eraan toe in ziekenhuizen? En wat is de impact van die isolatie bij een levenseinde op nabestaanden?
“Ik heb de eerste weken alleen maar geknuffeld. Dat kunnen mensen die nu iemand verliezen niet eens”
Humo, 27 april 2020
Op dinsdag 5 mei is het precies een jaar geleden dat radiopresentator Christophe Lambrecht totaal onverwacht overleed aan hartfalen en zijn vrouw Anda alleen achterbleef. Enkele maanden daarvoor, op 17 februari, gebeurde hetzelfde met Stijn Sterckx, de man van Hannelore Bedert. Een zware klap die beide weduwes samenbracht. Vandaag krabbelen ze heel voorzichtig weer overeind: ‘Ik heb lang gedacht: vanaf nu zal alles gewoon minder leuk zijn.’
Rouwen is hard werken
eo.nl – 7 maart 2020
De Britse rouwdeskundige Julia Samuel schreef het boek ‘Grief Works’, over hoe rouw werkt én dat rouwen hard werken is. We delen graag een paar inzichten van deze wijze vrouw met je.
Ouder verloren? Dat betekent minder kindergeld: “10.000 euro minder, omdat mijn man gestorven is”
Nieuwsblad – 3 februari 2020
Met 2.772 zijn ze, de kinderen die vorig jaar één of allebei hun ouders verloren. Door een kronkel in het Groeipakket – de vroegere kinderbijslag – leidt dat persoonlijk verlies ook tot een financieel verlies, dat al snel kan oplopen tot een paar honderd euro per maand. Groen dient nu een voorstel van resolutie in om het systeem voor die ene groep aan te passen.
Zwijg het niet dood: wat te zeggen na een overlijden?
Weekendknack – 23 oktober 2019
Veel sterkte. Gecondoleerd. Meer weten we vaak niet uit te brengen tegen mensen die net een geliefde verloren. Wat doe je als woorden tekortschieten? We vroegen het aan vier mensen voor wie de dood dagelijkse kost is. ‘Weet je niet wat gezegd, wees daar dan eerlijk over.’
Waarom nu praten over de dood belangrijk is
Knack – 18 juli 2019
Na de tragische gebeurtenissen rond de Franse comapatiënt Vincent Lambert, benadrukken Aline De Vleminck en Joni Gilissen dat het van essentieel belang is dat iedereen vandaag over zijn eigen dood nadenkt, ook al is dat niet makkelijk.
Rouwkost
Charlie magazine – 13 maart 2019
p het geboortekaartje in de brievenbus prijkt kraamkost als cadeautip. Geen envelop, maar een bord om te vullen. Grijnzend kruip ik in mijn keuken om de heerlijkste soep en ovenschotel tevoorschijn te toveren. Om af te werken nog een goed vullend bakje rauwkost.
43 kinderen en jongeren vertrekken morgen op rouwkamp
Het Laatste Nieuws – 11 augustus 2017
Zaterdag vertrekken 43 kinderen en jongeren tussen 8 en 19 jaar op rouwkamp naar Opoeteren. Het is de tweede zomer dat rouwconsulente Frédérique Vanassche uit Bissegem een dergelijk kamp organiseert voor kinderen en jongeren die recent met een groot verlies te maken kregen. Ze krijgen elke dag 2,5 uur therapie, in verschillende thema’s (troost, woede, verdriet en herinneringen) en daarnaast zijn er spelactiviteiten die de 16 jeugdmonitoren organiseren. “35 van de 38 kinderen die vorig jaar mee waren, zijn er ook dit jaar opnieuw bij”, zegt Frédérique. “Ik hoor van de ouders dat een verlies dankzij ons kamp bespreekbaar wordt, ook thuis.” Vorig jaar konden kinderen vanaf 4 jaar mee op kamp. “Maar we merkten dat die kindjes iets te jong waren om al zolang van huis te zijn. Daarom hebben we eerder dit jaar al een kleiner kampje georganiseerd voor de jongere kindjes. We zijn toen enkele dagen naar de kinderboerderij in Veurne getrokken.” Gisterenmorgen vertrokken al een 20-tal medewerkers naar de kampplaats in Opoeteren om alles in gereedheid te brengen. “Vorig jaar zijn we samen met de kinderen vertrokken. We hebben toen alles moeten klaarzetten terwijl de kinderen al aanwezig waren. Nu gaan we zorgen dat de kinderen een volledige kampweek hebben. Alles wordt vóór zaterdag klaargezet, en we beginnen pas op te ruimen als de laatste kindjes vertrokken zijn de week erna.”
‘Het rouwproces bij een echtscheiding is moeilijker dan bij een overlijden’
Knack – 13 juni 2017
Er zijn weinig situaties die een mens zo machteloos maken als een scheiding.
In België eindigt meer dan de helft van de huwelijken in een scheiding. Dat betekent niet dat we daardoor beter worden in het uit elkaar gaan, waarschuwt professor psychologie Katalien Bollen. Ze is verbonden aan de Universiteit Maastricht en deed onderzoek naar conflictmanagement. “Slechts 1 op de 3 koppels houdt zich aan de gemaakte afspraken. Zijn er kinderen, dan werkt een kwart van de koppels elkaar na 6 jaar tegen in de opvoeding. Er zijn weinig situaties die een mens zo machteloos maken als een scheiding.”
Je kunt je netwerk definiëren als een ui. Jij bent de kern, en daarrond zitten allemaal schillen: je partner, je leefomstandigheden, je toekomstplannen, je gezin, familie, vrienden… Je partner zit dicht bij je kern en zeker bij lange relaties raak je met elkaar verweven. Als je partner wegvalt, verlies je een groot stuk van jezelf. “Ik spreek over een verlies van veelheid”, zegt Bollen. “Je partner rukt zich los en die scheur loopt door de hele ui die rond je zit. Kun je nog gewoon praten met je schoonouders en vrienden? Waar ga je wonen? Kunnen je kinderen naar dezelfde school blijven gaan? Kun je nog dromen van een B&B in Frankrijk, later? Een echtscheiding maakt dat je basiszaken in twijfel gaat trekken. Waar je partnerrelatie het centrale, organiserende principe van je ‘ui’ was, moet nu een nieuw systeem komen waarin je rol als ouder en partner ook ontkoppeld wordt.”
De grote leugen
Wie het initiatief neemt om te scheiden, wordt vaak gezien als de machtige partij in de relatie. Die partner zit op het einde van een verwerkingsproces. Voor de ander was de scheiding nog geen realiteit. Hij of zij staat aan het begin van een rouwproces en moet nog door de fasen van het ontkennen, de boosheid, het onderhandelen en het verdriet heen. Er is sprake van verschillende snelheden en verwachtingen, wat praten moeilijk maakt. De ene wil erkenning voor wat is geweest en worstelt met de ‘grote leugen’ van de ander. De ander heeft de relatie al achter zich gelaten en wil zo snel mogelijk een goede oplossing en hoopt misschien vooral vrienden te kunnen blijven.
“Een scheiding op je bord krijgen, maakt emotioneel”, legt Bollen uit. “De neocortex, die we nodig hebben om te analyseren en tot goede oplossingen te komen, is weinig actief. Terwijl de beslissende partner nuchter naar een oplossing kan zoeken, schiet de ander als een emotioneel projectiel alle richtingen uit. Dat verschil in denken, snelheid en noden maakt dat beide partners zich machteloos voelen. Ze hebben allebei het gevoel geen grip te krijgen op de ander.”
Als er kinderen zijn, moet er snel duidelijkheid komen, maar dat is moeilijk als de ex-partners lijnrecht tegenover elkaar staan. Bemiddeling kan helpen om tot de onderliggende noden en wensen door te dringen. Een bemiddelaar gebruikt technieken zoals metaforen om de boodschap kracht bij te zetten. Humor kan ook verfrissend werken, omdat die de situatie op een andere manier benadert.
Afkoelen helpt evenzeer. Als je voelt ‘ik ben mezelf niet meer’, vraag dan een pauze en doe iets wat je gedachten verzet. “In Nederland is succesvol een proefproject afgerond over online-echtscheidingsbemiddeling”, vertelt Bollen. “Als je al hartkloppingen krijgt bij het horen van de ander, kun je niet constructief praten. Online is die fysieke trigger weg.”
Nieuwe partner
In zekere zin is het rouwproces bij een echtscheiding moeilijker dan bij een overlijden. Een dode is er niet meer en vaak dicht je hem vooral goede dingen toe. Het is niet makkelijk om te aanvaarden dat de ander nooit meer terugkomt, maar jij hebt de controle over dat aanvaardingsproces. Bij een echtscheiding is dat niet zo. Elke keer dat je je partner ziet of (over hem) hoort, kan het rouwproces opnieuw beginnen. De scheiding een plaats geven, lukt dus het best als de ander zich gedraagt volgens de verwachtingen en afspraken.
“Als je ex altijd heeft gezegd dat hij geen kinderen wilde en 2 jaar na de scheiding een zwangere vriendin heeft, dan bijt dat”, weet Bollen. “Een nieuwe partner kan als buffer werken. Een nieuwe partner is hoe dan ook een goed idee met het oog op welbevinden. Ook al brengen nieuw samengestelde gezinnen hun eigen problemen met zich mee, ouders en kinderen worden er doorgaans gelukkiger van. Een mens is niet gemaakt om alleen te zijn.”
Een van de partners gaat er op materieel vaak harder op achteruit bij een scheiding – meestal nog altijd de vrouw. De niet-materiële dingen waarin die tijdens de relatie geïnvesteerd heeft – boodschappen doen, het huishouden, de zorg voor de kinderen – worden meestal niet gehonoreerd op het moment van de boedelscheiding. Anderzijds verliest een van de partners veelal op immaterieel vlak – nog altijd vaak de vader. Kinderen geven zelfs 20 jaar na de scheiding nog vaak aan dat de band met de vader niet goed is. Tijdens de relatie bestond er dus een soort van balans, die de facto verdwijnt als de relatie ontbonden wordt.
De verlaten partner denkt meestal: het ligt aan mij. Maar vaak is hij maar een deel van de puzzel. Soms eindigt een relatie om redenen die niet direct met de relatie op zich te maken hebben. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat een partner het gezinsleven en de kinderen niet kan combineren met werken en tijd wil voor zichzelf. “Vaak gaat het ook om het missen van erkenning”, beklemtoont Bollen. “Dat je het gevoel hebt: mijn partner ziet mijn investering in het gezin niet. Als anderen dan wél oog hebben voor wat je doet, drijven partners (on)bewust steeds verder van elkaar weg.”
Meestal voelen partners dat een aantal dingen niet lopen zoals het moet, maar hopen ze dat het ‘vanzelf’ wel beter wordt. Daardoor ligt conflictvermijding paradoxaal genoeg vaak aan de grondslag van het gigantische conflict dat een echtscheiding is. Elke relatie is een machtsrelatie. Ook bij een liefdesrelatie loont het af en toe te vragen: zit het hier nog een beetje in evenwicht? Gaat dit de kant op die we willen opgaan? Plan daarom regelmatig tijd in om ongestoord te praten. Bewaar het echte contact, zodat je ernaar kunt teruggrijpen als het nodig is. Probeer in die gesprekken naar de kern van de zaak te kijken en doe niet alleen aan symptoombestrijding. Durf vragen te stellen zoals: als je morgen opstaat en het probleem is weg, wat is er dan veranderd? Als je er niet meer bent, hoe wil je dan herinnerd worden door je partner?
“Dat iets goed gaat, vinden we vanzelfsprekend”, weet Bollen. “Maar dat is het niet. Stop die post-it in de brooddoos, teken dat kruisje op de bevroren autoruit. Maak dat je jezelf, de ander en jullie relatie echt blijft zien. Waar het begin van het einde zit, ligt tegelijkertijd ook de sleutel voor de oplossing.”
Limburgse (32) baart twee jaar na zijn dood kind van overleden echtgenoot
HLN – 16 januari 2017
“Hé, dat manneke ken ik ergens van!” De Limburgse lerares Wendy Clerkx is één van de weinige vrouwen in ons land die een kind ter wereld brachten via post mortem in-vitrofertilisatie. Twee jaar na de dood van haar man Marco Vos (30) beviel ze van hun zoontje Viktor Vos dat zopas één jaar werd.
Wendy Clerkx en haar man Marco Vos hadden allebei een sterke kinderwens, helaas kregen ze nooit de kans om via de natuurlijke weg ouders te worden. Toen Marco in februari 2014 overleed aan de gevolgen van een zeldzame spierkanker, was hij al zes jaar ziek geweest. “Door de vele chemo en bestralingen die hij had moeten ondergaan, was het zelfs uitgesloten dat ik via in-vitrofertilisatie (ivf) zwanger zou worden”, vertelt Wendy Clerkx, woonachtig in Kaulille bij Bocholt.
“In augustus 2013 belandde Marco in een palliatieve fase, al kon geen dokter voorspellen hoelang hij nog te leven had”, vervolgt ze. “Omdat de experimentele medicijnen die hij nam geen negatieve invloed hadden op zijn vruchtbaarheid én onze kinderwens nog altijd sterk was, wilden we voor ivf gaan. En zo hoorden we dat er zoiets bestaat als post mortem ivf. Het bleek dus juridisch mogelijk dat ik me na Marco’s dood kunstmatig liet bevruchten met zijn ingevroren zaadcellen.”
“De gesprekken die Marco en ik daarover hadden, waren erg emotioneel”, gaat de Limburgse verder. “Want het ging hier over een kind van hem dat hij nooit zou zien. Maar Marco gunde het me enorm. Omdat onze liefde zo groot was en omdat hij me ook heel graag iets van zichzelf wilde nalaten. Ik heb hem in zijn laatste levensdagen gezegd: ‘Als ik na je overlijden nog altijd zo hard verlang naar een kind van jou en ik ben er mentaal sterk genoeg voor, dan ga ik er ook voor.'”
Eerste rauwe pijn
Kleine Vicktor Vos Clerkx – zoals het ventje voluit heet – kwam op 1 januari 2016 ter wereld, bijna twee jaar na het overlijden van zijn papa Marco. “Na de eerste rauwe pijn om het verlies van mijn man, voelde ik dat ik nog altijd zwanger van hem wilde worden”, zegt Wendy. “Ik was 30 jaar op dat moment en zag mezelf niet snel in een nieuwe relatie stappen omdat het nog lang zal duren voordat ik Marco’s dood heb verwerkt. Dus als ik mijn hevige kinderwens alsnog in vervulling wilde laten gaan, kon ik mijn biologische klok niet blijven laten verder tikken.””Maar wat evenzeer meespeelde, was dat ik ook per se een deel van Marco in mijn leven wilde”, zegt ze daarvan. “Marco was mijn alles geweest. En al was hij er dan niet meer, het voelde voor mij vanzelfsprekend dat mijn kind van hem moest zijn. Voor je tot post mortem-ivf overgaat, moet je op gesprek bij psychologen van een fertiliteitskliniek. Gelukkig voelden ook zij aan dat ik om de juiste redenen zwanger wilde worden en dat ik sterk genoeg ben om het ook aan te kunnen.”En je moet mentaal stevig in je schoenen staan, als je kiest voor post mortem ivf. “Ik zou liegen als ik zeg dat het makkelijk is om een kind van een overleden partner te krijgen. Je staat er om te beginnen alleen voor als moeder. Marco missen, doet bij momenten dubbel zoveel pijn omdat ik zoveel van hem in ons zoontje herken. Viktor Vos heeft veel trekjes van zijn papa, bij een bepaalde blik zie ik Marco zelfs letterlijk in het klein voor me. Toen ik mijn baby na de bevalling in mijn armen had, was het eerste dat ik zei: ‘O, u ken ik ergens van!’ Het is dus vaak pijnlijk en mooi tegelijk, maar ik ben nog elke dag dankbaar dat ik Marco’s kind heb gebaard. Ik zou veel spijt hebben, mocht ik het niet hebben gedaan.”
Niet alleen blijven
Hoe ze er tegenaan kijkt dat ze haar kind, door haar keuze, zijn papa ontnam? “Marco heeft me voor zijn dood op het hart gedrukt om niet alleen te blijven”, zegt Wendy Clerkx. “Hij zei: ‘Neem je tijd, maar blijf niet alleen. Want ik zal maar een foto op de kast zijn.’ Marco en ik waren het erover eens dat mijn toekomstige vriend – en ik ben te jong om voor altijd alleen te blijven – de vaderfiguur in Viktor Vos’ leven wordt. Als zal ik ons kind altijd blijven vertellen over wie zijn papa was.”
“En nu al groeit Viktor Vos op met mannelijke rolmodellen zoals mijn papa en zijn peter, iets waar ook de pyschologen op aanstuurden”, besluit de Limburgse. “Al hoop ik natuurlijk dat ik hem op een dag een echte papa kan geven. Ook als ik later een nieuwe vriend heb, blijft dit de beste keuze. Het leven gaat verder, maar ik neem het mooie uit mijn verleden mee. Mijn overleden man leeft verder in mijn kind. En Viktor Vos laat mij zijn wat ik altijd het liefste heb willen zijn: mama.”
Belgen kunnen straks vrijer beslissen over erfenis
De Standaard – 6 december 2016
De verplichting om een vast deel van je erfenis aan je wettelijke erfgenamen na te laten, wordt versoepeld. Het voorbehouden gedeelte blijft een vast percentage, maar je zal er makkelijker van kunnen afwijken en dat is bijvoorbeeld interessant voor nieuw-samengestelde gezinnen.
De aanpassing is één van de maatregelen die Justitieminister Koen Geens (CD&V) deze namiddag aankondigt in zijn grote hervorming van de ‘basiswetgeving’.
Vandaag krijgen de wettelijke erfgenamen, in de regel de kinderen van de ‘erflater’, een voorbehouden deel van de nalatenschap. Wil de erflater een andere verdeling – zoals één kind wat meer geven – dan moeten alle betrokken partijen hun handtekening zetten onder een schriftelijk contract. Minister van Justitie Geens wil die formele voorwaarde aanpassen, want ‘de complixiteit van de maatschappelijke realiteit vraagt om een flexibeler erfrecht, dat inspeelt op de veelheid aan familievormen’, luidt het in zijn hervormingstekst. Centraal staat de grotere beschikkingsvrijheid.
‘Van strenge regels afwijken’
Een modern erfrecht moet volgens Geens een ‘passend kader bieden’ voor zowel een echtpaar met twee kinderen dat overlijdt zonder testament, als twee feitelijk samenwonende partners in een nieuw samengesteld gezin die de eigen kinderen en de stiefkinderen een gelijk erfdeel willen nalaten, als een industrieel die de familieonderneming na zijn overlijden aan een welbepaald kind wil overdragen, en ouders die hun vermogen volledig willen aanwenden tot verzorging van een zorgkind na hun overlijden, met goedkeuring van hun andere kinderen.
Vooral dat laatste scenario is een zorg waaraan Geens tegemoet wil komen. ‘We willen in de eerste plaats dat bijvoorbeeld ouders van kinderen die speciale zorgen nodig hebben, of ouders die al jaren door een bepaald kind worden verzorgd, van de strenge regels kunnen afwijken’, aldus de minister, ‘uiteraard met instemming van de andere kinderen die weten wat en hoe alles gaat gebeuren.’
21ste eeuw
Koen Geens wil het erfrecht nog deze regeerperiode ‘verder moderniseren’, in lijn met internationale tendensen. Zo bieden buitenlandse voorbeelden steun om een reserve in natura, een voorbehouden deel voor ouders of een eventueel verbod op erfovereenkomsten te onderzoeken. Het erfrecht is niet de enige tak van het recht die de minister aanpakt: ook het strafrecht, de strafuitvoering, het burgerlijk wetboek en het ondernemingsrecht worden aangepast aan de noden van de 21ste eeuw.
Nieuwe tabel om waarde vruchtgebruik te bepalen
Moneytalk – 27 juli 2016
Vroeger werden heel wat verschillende berekeningsmethodes gebruikt om de waarde van een vruchtgebruik te bepalen. Voortaan publiceert de wetgever jaarlijks een tabel die duidelijkheid brengt. Wat houdt die in?
Bij een overlijden krijgt de overlevende partner vaak het vruchtgebruik van bepaalde (on)roerende goederen en de andere erfgenamen de blote eigendom. Om de waarde van dat vruchtgebruik te bepalen bestaat een tabel. Die tabel is sinds 17 juli 2016 bijgewerkt.
De opsplitsing kan nadelig zijn
De opsplitsing van het eigendomsrecht tussen een blote eigenaar en een vruchtgebruiker veroorzaakt wel eens problemen. De blote eigenaar mag namelijk geen gebruik maken van het goed (maar moet wel eventueel bepaalde herstellingen doen), terwijl de vruchtgebruiker op zijn beurt de eigendom niet mag verkopen. De wet geeft dan ook de mogelijkheid om onder bepaalde voorwaarden het vruchtgebruik om te zetten.
Bovendien kunnen de vruchtgebruiker en blote eigenaar eventueel overeenkomen het goed te verkopen en de opbrengst te verdelen. De tabel geeft dan aan hoe die verdeling kan gebeuren.
Wat is de waarde?
Hierbij is het van belang te weten wat het vruchtgebruik juist waard is. De wetgever heeft daarvoor een tabel uitgewerkt die jaarlijks wordt aangepast. Op 17 juli van dit jaar trad een nieuwe tabel in werking. De tabel vind je terug op de digitale versie van het Belgisch Staatsblad
De waarde van het vruchtgebruik hangt daarbij af van het geslacht van de vruchtgebruiker en van zij of haar leeftijd. Zo bedraagt de waarde van het vruchtgebruik voor een 65-jarige vrouw bijvoorbeeld 25,78 procent van de waarde in volle eigendom.
Niet voor successierechten
De tabel in kwestie geldt niet voor het berekenen van successierechten. De fiscale wetgever gebruikt daarvoor een andere tabel die niet jaarlijks wordt aangepast.
Hoeveel ik ook doe, ik kan hun mama nooit vervangen
Het Laatste Nieuws – 28 februari 2016
In twee dagen tijd je vrouw verliezen en achterblijven met vier kinderen, van wie de jongste nog maar een baby is: dat overkwam Rudy De Fleyt (41) uit Zulte. Eveline (30) stierf aan de gevolgen van een hersenbloeding, een dag voor Kerstmis vorig jaar. Sindsdien is Rudy mama en papa tegelijk. Met vallen en opstaan.
“Ik kan nog altijd niet bevatten dat ik mijn jonge vrouw in twee dagen tijd ben verloren en hier alleen met onze vier kinderen ben achtergebleven”, doorbreekt hij de ochtendlijke stilte. “In de loop van 22 december was hier nog geen vuiltje aan de lucht. Twee ochtenden later, op 24 december om zes na negen, was Eveline dood.”
“Het is een hersenbloeding geweest, mijn vrouw is nooit meer bij bewustzijn gekomen”, verzucht Rudy. “Het zou een kwestie van uren of dagen zijn. En daar stonden we dan, aan haar ziekenhuisbed. De drie oudste kinderen en ik, met Elena op de arm. Kenji en Maité beseften wat er aan de hand was, Yentel besefte het niet. Met Elena had ik misschien nog het meest te doen. Ze was amper drie maanden oud. Ze zal mijn enige kind zijn dat zich nooit iets van haar moeder zal herinneren.”
“De ochtenden en de avonden zijn echt niet te onderschatten. Zeker wanneer de kinderen treuzelen, zie ik de minuten letterlijk voor mijn neus wegtikken. Dan zit ik te denken: ‘Hoe krijg ik ze op tijd op school?’ Of als het avond is: ‘Hoe krijg ik ze op tijd in hun bed?’ Dat zijn de momenten waarop ik mijn vrouw enorm hard mis. Waarop ik het mis dat Eveline en ik de taken vroeger verdeelden. Nu ben ik papa en mama tegelijk, hè. Ik kan als papa nog zoveel taken overnemen, hun mama kan ik niet vervangen”, zegt hij.
Belg wil meer vrijheid bij het toewijzen van zijn erfenis
Knack – 16 februari 2016
De hervorming van het erfrecht moet volgens de Belg het juiste evenwicht vinden tussen de vrijheid om zelf te beslissen en het signaal dat solidariteit tussen de generaties belangrijk blijft. Dat blijkt uit een onderzoek van de Koning Boudewijnstichting.
Uit het onderzoek blijkt dat twee op de tien Belgen van 30 jaar en ouder op een erfenis rekent voor hun toekomst en liefst 63 procent van de Belgen rekent er niet op. “Vaak krijgen kinderen al veel steun en bescherming als de ouders nog leven”, legt onderzoekster Isa Van Dorsselaer uit. “Ouders helpen hen bij leven al, onder meer als ze een woning kopen. Het belang van de erfenis vermindert daardoor.”
Minimaal wettelijk kader
Bij de grote meerderheid van de erfenisgevallen was er hoegenaamd geen conflict. “Als er wel conflicten zijn, zijn die hardnekkig. Zo duurt 63 pct van de conflicten meer dan één jaar”, zegt Van Dorsselaer. Voorts blijkt dat bijna de helft van de conflicten niet worden opgelost. De notaris speelt een belangrijke rol bij het zoeken naar een oplossing.
De Belgen vinden het belangrijk dat over zijn nalatenschap gepraat worden, maar ze doen het niet. “Veel mensen hebben schrik dat ze verkeerd begrepen worden. Of ze hebben angst voor conflicten. En hoe ouder ze worden, hoe minder bereid ze zijn om te praten over de erfenis”, aldus Van Dorsselaer.
Liefst 86 procent van de Belgen vindt dat mensen vrij moeten zijn om hun erfenis na hun overlijden na te laten zoals ze dat zelf wensen. “Je moet je leven zelf opbouwen en niet ineens een duw krijgen waar je niets voor gedaan hebt”, zegt één van de deelnemers aan de focusgroepen. “Het is het geld van de erflater die er mee moet kunnen doen wat hij wil.”
Het betekent niet dat ze alle regels overboord willen gooien. Er is behoefte aan een minimaal wettelijk kader. “Maar ze willen kunnen geven zonder dat de overheid hen in een richting duwt. Al is het dan om te doen wat in de geest van de wet zit: de kinderen en de partner bevoordelen. Toch is er ook een dubbelzinnig kantje aan: de Belg wil vrij zijn om te geven, maar in de focusgroepen blijkt ook dat de Belg zeker wil zijn dat hij iets ontvangt”, benadrukt de onderzoekster.
Hervorming erfrecht
Nog steeds 67 procent vindt dat een deel van de erfenis automatisch naar de kinderen moet gaan. Voor de partner loopt dat op tot 79 procent. “Nochtans vindt 54 procent van de Belgen dat het mogelijk moet zijn om een kind te onterven. De meest genoemde redenen zijn het verbreken van het contact; een verslaving of het kwistig omspringen met geld; en het feit dat een kind niet voor de ouder zorgt.”
Met deze studie wil de Koning Boudewijnstichting de maatschappelijke verwachtingen over erfrecht onderzoeken. Het is de bedoeling dat zo een hervorming van het erfrecht kan uitgevoerd worden die door zo veel mogelijk mensen als legitiem ervaren wordt.
Tegen het begin van deze zomer wil Koen Geens, minister van Justitie een voorstel klaarhebben voor de hervorming van het erfrecht. Een nieuw evenwicht vinden tussen de familiale solidariteit en de beschikkingsvrijheid van het individu is volgens hem een van de belangrijkste uitdagingen in het huwelijksvermogens- en het erfrecht.
Hij bevestigt aan De Tijd dat een hervorming zal mikken op meer keuzevrijheid. Zo wordt er onderzocht of het deel van de nalatenschap dat niet is voorbehouden voor de kinderen kan worden verhoogd.
SP.A pleit voor uitbreiding van rouwverlof
Knack – 10 augustus 2015
‘Drie dagen vrij na het overlijden van een familielid is te kort voor het verwerkingsproces.’ Daarom pleit SP.A voor een uitbreiding van het rouwverlof.
SP.A-Kamerleden David Geerts en Meryame Kitir willen dat het bestaande rouwverlof voor werknemers uitgebreid wordt. In plaats dat iemand recht heeft op twee of drie dagen (afhankelijk van de relatie tot de overledene) pleiten ze voor 5 tot 10 dagen. Dat idee werkten ze uit in een nieuw wetsvoorstel, schrijft De Standaard.
Volgens Kitir is de huidige periode die rouwende nu vrij krijgen te kort voor het verwerkingsproces. ‘Daardoor gaan mensen beroep doen op gewone verlofdagen of op de ziekteverzekering’, zegt ze in de krant. ‘Voor veel mensen komt de schok pas na de begrafenis.’ Daarom wil Kitir dat de 5 tot 10 dagen kunnen worden opgenomen binnen het jaar na het sterfgeval. Want in de huidige regeling dient het rouwverlof opgenomen te worden tussen de dag van het overlijden en de dag van de begrafenis.
Niet nieuw
Het voorstel is niet nieuw, in het verleden waren CD&V, Groen en CDH al voorstander van dezelfde maatregel. ‘En dat zijn we nog steeds’, aldus Stefaan Vercamer (CD&V).
Op dit moment is het kabinet van minister Maggie De Block (Open VLD) de verschillende voorstellen in verband met verlof aan het inventariseren. In het najaar zal – afhankelijk van het budget – beslist worden welke maatregel doorgevoerd kan worden.
As van vrouw meegekregen in potje Nescafé
Nieuwsblad – 17 juli 2015
Weduwnaar Klaas heeft een klacht ingediend tegen een Limburgse begrafenisondernemer. ‘Ik kreeg de as van mijn overleden vrouw in een gebruikt potje Nescafé.’
In april verloor Klaas (56) zijn vrouw Miet, na een val van de trap. ‘Ze was amper 47 jaar.’
Klaas had aan de begrafenisondernemer gevraagd om na de crematie een deel van de asresten onder de familie te verdelen, zodat iedereen er iets bijzonders mee kon doen. ‘Ikzelf heb een tatoeage laten zetten, met inkt waarin haar as zat.’
‘In plaats van de as mee te geven, probeerden ze mijn dochter en mij juwelen te verkopen waarin ze de as konden verwerken’, zegt Klaas. ‘We zijn daar niet op ingegaan, waarop een medewerker voorstelde om de as dan maar in een gewoon potje te steken.’
‘Allemaal gehuild’
In de auto ontdekte hij dat de resten in een leeg potje oploskoffie waren gestoken. ‘Toen ik naar het deksel keek, zag ik het logo van Nescafé. Ik was zó van slag dat ik de kracht niet meer had om te reageren. We hebben thuis allemaal gehuild. Dit is complete minachting. Zoiets doe je niet met een mens.’
De begrafenisondernemer ontkent de feiten niet: ‘Maar de situatie is opgeblazen’, klinkt het.
De weduwnaar diende een klacht in. De ondernemer wordt mogelijk uit de beroepsvereniging gezet.
Vader van drie kindjes stapt uit het leven anderhalve maand na overlijden vrouw
Het Laatste Nieuws – 2 mei 2015
Soms is verdriet te groot om de draad van het leven weer op te pikken. Amper anderhalve maand nadat zijn 34-jarige echtgenote overleden was aan hartfalen, is een 36-jarige man uit Waregem gisteren uit het leven gestapt. Hij laat drie kinderen achter, van 2, 5 en 6 jaar.
Het was een bijzonder aangrijpend beeld: tijdens de uitvaart van zijn echtgenote Patricia, op 21 maart, zette Klaas G. zich samen met zijn drie kinderen op de grond in de parochiekerk Heilige Familie. De vader pakte dochters Alexine (6) en Romanie (2) en zoontje Amaury (5) vast alsof hij ze nooit meer wilde loslaten.
“Weet je nog wat ik zei dat je moest doen als er iets met mij zou gebeuren?”, zei hij toen. “De belofte die je toen gemaakt hebt, zal ik waarmaken. Ik hou me sterk voor de kindjes, omdat ik weet dat ze alles voor je waren.”
Klaas G. kon het verdriet na het overlijden van zijn Patricia echter niet verwerken. De man kreeg de voorbije weken erg veel steunbetuigingen, maar ook die konden zijn pijn niet wegnemen. Klaas G. zou in 2016 tien jaar getrouwd geweest zijn met Patricia. Hun drie kinderen kunnen nu enkel nog rekenen op de liefde van de familie.
Reanimeren moet verplichte schoolkost zijn
De Morgen – 27 april 2015
Elke Vlaamse jongere moet twee uur reanimatietechnieken achter de kiezen hebben wanneer hij de middelbare school verlaat. Dat is de kern van een actieplan dat Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V) zo snel mogelijk in de praktijk wil brengen, schrijft Het Laatste Nieuws vandaag.
EHBO op school maakt nu al deel uit van de eindtermen, maar wordt in de helft van de Vlaamse scholen niet toegepast door een overvol leerprogramma en een gebrek aan trainers en expertise. Nochtans is het belang ervan ontzettend groot. Wanneer iemand getroffen wordt door een hartfalen, is het snelle optreden van omstaanders cruciaal voor zijn overlevingskansen.
Een reportage van het VRT-programma Volt maakte het onlangs nog eens pijnlijk duidelijk: slechts één Vlaming op de acht weet wat hij moet doen wanneer in zijn omgeving iemand een hartaanval krijgt. Dat is: de 112 bellen, hartmassage en mond-op-mondbeademing toepassen en bij voorkeur ook defibrilleren met een AED-toestel (Automatische Externe Defibrillator) dat al op heel veel openbare plaatsen in ons land voorhanden is.
Crevits wil nu een samenwerkingsverband tot stand brengen tussen de onderwijskoepels, het Rode en Vlaams Kruis, gemeenten en brandweerkorpsen. Bedoeling is dat alle vijfdejaars een intensieve cursus krijgen, gevolgd door een opfrismoment in het zesde jaar. De cursussen zullen gegeven worden door het Rode Kruis of door daartoe opgeleide leerkrachten.
Geen smak geld
“Een aanpassing van de eindtermen of het aanstellen van vakleerkrachten is daarvoor niet nodig”, zegt Crevits. “Volgens het Rode Kruis volstaat het al dat je twee uur intensief met groepjes van vijftien derdegraadsleerlingen aan de slag gaat om ze de technieken aan te leren.”
Crevits is niet van plan er een smak geld tegenaan te gooien. Voor het geven van de opleidingen rekent ze op het Rode Kruis, Het Vlaamse Kruis en de leerkrachten. “Het Rode Kruis organiseert nu al cursussen voor leerkrachten. Die kunnen hun kennis dan doorgeven aan leerlingen.” En ook logistiek zijn er geen grote investeringen nodig. “Alle gemeentebesturen of brandweerkorpsen beschikken over oefenpoppen.”
Ouders onterven binnenkort mogelijk?
De Standaard – 26 december 2014
De Vlaamse liberalen hebben een wetsvoorstel ingediend om het napoleontische erfrecht te moderniseren. Zo wordt het mogelijk je ouders te onterven.
De invoering van een modern erfrecht is een van de zaken die Open VLD graag op haar conto wil schrijven. ‘Zo geven we de erflaters meer keuzevrijheid en vermijden we veel conflicten’, zegt Open VLD-kamerlid Carina Van Cauter.
Een van de speerpunten in het wetsvoorstel is dat het onterven van ouders mogelijk wordt. Vandaag krijgt elke ouder sowieso een vierde van de erfenis van zijn kind, als die zelf geen nakomelingen heeft. Volgens het nieuwe wetsvoorstel wordt het mogelijk dat ouders niets meer krijgen.
‘Wel zullen behoeftige ouders nog aanspraak kunnen maken op een onderhoudsuitkering die dan uit de nalatenschap komt’, vult Van Cauter aan. Volgens Open VLD is het ‘niet normaal’ dat middelen opklimmen, maar moet er wel nog een zekere solidariteit tussen generaties blijven bestaan.
De liberalen willen ook komaf maken met het verbod om overeenkomsten te sluiten over niet-opengevallen erfenissen, waarbij de erflater dus nog in leven is. ‘Om conflicten te vermijden, bepaalt ons wetsvoorstel dat men individueel bij de notaris komt om het akkoord te ondertekenen. Dat akkoord kan ook weer ingetrokken worden’, klinkt het.
Minister van Justitie Koen Geens (CD&V) heeft zich nog niet concreet uitgesproken over de hervorming die híj voor ogen heeft.
Hoe omgaan met de feestdagen als je om iemand rouwt?
Knack – 22 december 2014
Hoewel mensen die rouwen om het verlies van een geliefde het liefst kerst en nieuwjaar zouden willen overslaan, zijn er toch manieren om zich enigszins voor te bereiden op de feestdagen.
Eindejaar is niet voor iedereen een reden tot feesten. Zij die een geliefde verloren, hebben het vaak moeilijk met het feestgedruis dat kerst en nieuw met zich meebrengen. Niet alleen het verlies van een geliefde, maar ook hoe de omgeving op het rouwproces reageert, zijn in tijden van champagne en kaviaar zwaar om slikken.
‘De recente campagne ‘Oe ist’ van de provincie West-Vlaanderen toont aan dat we niet altijd op de juiste manier reageren wanneer iemand met verdriet te maken krijgt’, legt Franky Debusschere, medewerker bij de vzw Mantelzorg van Ziekenzorg CM, uit aan Knack.be. ‘West-Vlamingen, maar ook bij uitbreiding de meeste Vlamingen, praten immers moeilijk over hun gevoelens of hebben niet altijd oren naar de problemen van anderen. Een vrouw drukte het ooit als volgt uit: “Bij thuiskomst na een vakantiereis krijg ik gemakkelijk de vraag: hoe is het geweest? Zelden krijg ik de vraag hoe het mij vergaat in mijn rouwproces.” Mensen vergeten soms dat in een boog om de rouwende heen lopen en de overledene doodzwijgen kwetsend kan werken.’
Een belangrijk aspect van het werk van Debusschere is nazorg bieden aan mantelzorgers. ‘Mantelzorgers lopen jarenlang op de tippen van hun tenen en verwaarlozen langzaam hun sociaal netwerk. Wanneer hun geliefde uiteindelijk sterft, worden ze plots geconfronteerd met de vraag “Wat nu?”. Wij proberen via rouwgroepen stil te staan bij het leren leven met gemis.’
Rouw is niet alleen dood
Volgens Debusschere is rouw niet alleen het antwoord dat we geven op het verlies van een man, een vrouw, een kind, een vader, een moeder, een broer, een zus, een vriend of vriendin die voor ons van betekenis is. ‘Vroeg of laat worden we allemaal met verlies geconfronteerd. Verlies kan ook een ontslag of een echtscheiding zijn, een mislukte zwangerschap of het stille verdriet van een minnaar of minnares.’
Debusschere pleit daarom voor een cultuur die rouw erkent als een gezonde reactie op verlies, voor een samenleving die een tolerante houding aanneemt tegenover verlies en pijn en respect heeft voor de unieke rouwbeleving van elke persoon. ‘Rouw is geen ziekte, maar hoort bij het leven. Rouwexpert Manu Keirse beschrijft rouw als een schaduw: het achtervolgt je, soms zie je hem niet meer en plots staat hij opnieuw voor je. Zo kan een begrafenis jaren later een trigger zijn voor verdriet dat opnieuw naar boven komt’, aldus de hulpverlener die meent dat op rouw geen tijd staat. ‘Naarmate je ouder en rijper wordt, kan je het verlies beter plaatsen. 90 procent van de mensen slaagt er uiteindelijk in om verder te gaan met het leven.’
Mythes uit het verleden
Toch waarschuwt Debusschere voor bepaalde mythes uit het verleden. ‘Vermijd clichés en dooddoeners zoals “je moet het vergeten”. Je hoeft helemaal niet te vergeten. Herinneringen aan de overleden persoon kunnen net de nodige kracht geven in periodes waarin het wat minder gaat. Ook een uitspraak als “je moet het loslaten” is achterhaald. Je moet het niet loslaten, maar juist ánders vasthouden. Maak tijd om stil te staan bij het verlies door bijvoorbeeld af en toe naar een liedje te luisteren waar de overleden persoon van hield.’
Hoe kunnen rouwenden tot slot het best de komende feestdagen doorkomen? ‘Een belangrijk aspect is zo helder mogelijk je wensen kenbaar te maken aan je omgeving’, adviseert Debusschere . ‘Sommigen organiseren het kerstfeest liever niet thuis, anderen verkiezen dan weer om op kerstavond herinneringen aan de overledene op te halen.’
Voor de familie en vrienden van de rouwende heeft Debusschere de volgende tips: ‘Ga uit van het unieke rouwtraject van elke rouwende en weet dat de manier waarop familie, vrienden, omgeving en maatschappij reageren wel degelijk een verschil kan maken. Een bezoek, een kaartje of een telefoontje op een belangrijke datum in het leven van de overleden persoon zoals een verjaardag of huwelijksdatum, kunnen een grote steun zijn. Daarnaast hoef je niet altijd te antwoorden. “Er zijn” betekent al heel veel.’
Een Reyers Laat – 19 november 2014
Over de hervorming van het erfrecht
Meer vrijheid bij erfenissen
De Morgen – 18 november 2014
Vandaag gaat het grootste stuk van uw vermogen na uw overlijden automatisch naar uw kinderen. Maar dat hoeft straks niet meer zo te zijn. Minister van Justitie Koen Geens (CD&V) werkt aan een versoepeling van het erfrecht.
De tijden zijn veranderd, de familiale samenstellingen ook
Minister van Justitie Koen Geens (CD&V)
Heel veel keuze hebt u vandaag niet. Of u stelt geen testament op en uw volledige bezit wordt netjes evenredig onder uw kinderen verdeeld. Of u stelt wel een testament op en bent daarbij wettelijk verplicht om het gros van uw nalatenschap nog steeds aan uw kinderen te geven. Hebt u maar één kind, dan krijgt dat sowieso minimaal de helft van uw vermogen en kunt u de andere helft vrij besteden.
Maar dat vrij te besteden deel daalt naarmate u meer kinderen hebt. Bij twee kinderen is dat nog maar een derde. Hebt u drie of meer kinderen, mag u maar een kwart aan anderen of andere doelen nalaten. Wil u toch grotere delen aan bijvoorbeeld een stiefkind of een nieuwe partner nalaten, dan kunt u dat opnemen in uw testament. Maar uw kinderen hebben dan wel vetorecht.
Vrijheid
Minister van Justitite Koen Geens. ©BELGA
De wet is met andere woorden niet aangepast aan de moderne maatschappij. “En net daarom moet er meer keuzevrijheid komen”, zegt het kabinet van minister van Justitie Koen Geens (CD&V). Hij stelt morgen in het parlement zijn beleidsverklaring voor. Wat daar zeker deel van uitmaakt is de aanpassing van het erfrecht. “De huidige wetgeving is bijzonder verouderd. De tijden zijn veranderd, de familiale samenstellingen ook.”
Over de nieuwe verhoudingen wil Geens zich nog niet uitspreken, daarover moet er nog een dialoog gevoerd worden in het parlement. Maar in voorstellen die nog dateren van onder zijn voorganger Annemie Turtelboom (Open Vld) wordt uitgegaan van een 50/50-verdeling, ongeacht het aantal kinderen. De helft van uw vermogen zou dus altijd vrij besteed kunnen worden, de andere helft moet u wel nog verdelen onder uw kinderen.
Ook voor alleenstaanden zonder kinderen zou de wet overigens aangepast worden. Nu gaat er per nog levende ouder een kwart van het vermogen naar die ouder. De rest wordt verdeeld onder broers, zussen en hun kinderen. Ook in geval van testament hebben de ouders altijd recht op 25 procent per ouder, indien nog in leven. Dat voorbehouden recht voor de ouders zou onder de nieuwe wetgeving in principe sneuvelen.
Goed nieuws
De nieuwe wetgeving zou echt al veel meer bewegingsvrijheid geven
Notaris Bart Van Opstal
Volgens notaris Bart Van Opstal, ook erevoorzitter van de Koninklijke Federatie van het Belgische Notariaat, is dat bijzonder goed nieuws. Hij ziet een grote nood aan die wetgeving. Niet alleen uit de vele vragen die cliënten stellen in de praktijk, maar ook door de spectaculaire stijging van het aantal testamenten.
In 2014 legden 29 procent meer mensen hun wensen vast in een testament dan vier jaar geleden. “Daaraan zie je dat mensen veel actiever bezig zijn met hun nalatenschap”, zegt Van Opstal. “Maar het huidige kader laat niet altijd toe om een regeling te treffen zoals ze dat echt willen. De nieuwe wetgeving zou echt al veel meer bewegingsvrijheid geven.”