In 2011 legde de VN 23 juni vast als internationale weduwendag.
De aanleiding was een rapport waarin stond dat wereldwijd miljoenen weduwen en hun kinderen in extreme armoede leven, verbannen worden, slachtoffer zijn van (seksueel) geweld, geen dak meer boven hun hoofd hebben en gediscrimineerd worden. Mede daarom is deze dag ontstaan. Er moet meer aandacht komen voor deze groep weduwen en hun kinderen die onder zeer slechte omstandigheden leven.
In ons land zijn de omstandigheden gelukkig wat minder extreem. Toch is dat beetje aandacht ieder jaar wel waardevol. Omgaan met rouwende mensen, het blijft moeilijk voor de omgeving. Iedere weduwe of weduwnaar kent het wel, de – goed bedoelde – uitspraken als: “het is beter zo”, “je hebt tenminste de kinderen nog”, “je moet nu sterk zijn”… Of erger nog: mensen die zo hard hun best doen om er niet over te praten dat het pijnlijk wordt.
Het kan anders en daar heb ik zelf hele mooie voorbeelden van. Dingen die mensen zeiden, schreven of deden en die ik voor altijd zal koesteren. Het zijn die kleine dingetjes die echt het verschil maken.
